Eva Hoogenberg

2018, krijt

2023

“Ik studeer aan de kunstacademie Minerva in Groningen en ik focus mij de laatste tijd veel op film. De schoonheid van het normale vastleggen is iets waar ik naar streef.

Deze film is een ode aan mijn oma. Aan het brandschone huis waar ze al woont sinds de jaren 60 en dat bijna niet veranderd is. Aan haar eindeloze kopjes thee. Aan onze band met elkaar en het verdriet dat we delen om onze verloren dierbaren. En aan het feit dat ondanks dat ze veel alleen is, de eenzaamheid haar niet gevonden heeft.”